“O duro camiño pasou por aprender a manexar o computador, o Word, Internet… sempre algún escollo que sortear, pero sempre avanzando á vez o estudo e a vida.”
Maria Mercedes Penas Peón, graduada en Historia da Arte no curso 2017/18.
Maria Mercedes Penas Peón, estudou 1º de CC Químicas, e un curso de secretariado na Academia Juan Flórez, á vez que preparaba a súa entrada nuns grandes almacéns, en 1986, ocupación que segue desempeñando ata o momento. Tamén cursou varios anos Corte e Confección. Fala galego e un pouco de inglés. No curso académico 2017/18 gradouse en Historia da Arte pola UNED, recibindo o seu diploma o pasado 11 de outubro no Acto Oficial de Apertura do curso académico actual.
Por que decidiches realizar o Grao de Historia da Arte na UNED?
Eu comecei estudando a licenciatura de Historia, e cando nos cambiamos ao plan Bolonia, ao dividirse a carreira en dúas, elixín Arte un pouco polas materias, pero tamén me gustase a rama de Xeografía e Historia.
Cales foron os obxectivos iniciais cando te matriculaches por primeira vez? Persoais ou profesionais?
A verdade, empecei un pouco empuxada pola miña irmá Maika. Tiña os tres nenos pequenos e pasaba os días na Torre lendo mentres os esperaba durante os adestramentos (certo é que lía mesmo cando xogaban, pois a min o fútbol non me interesa moito). Un ano díxome que era unha pena que non aproveitase ese tempo para estudar algo en serio. Non sabía nin que existía a UNED, pero despois de moitos trámites, comecei a licenciatura de Historia.
Como describirías o proceso nestes anos de estudo? Sentes que como estudante tiveches unha evolución na túa forma e tempo de traballo e de estudo desde os inicios?
Diría que a evolución foi “brutal”. Nunca esquecerei o meu primeiro exame, de Prehistoria, un tocho, e estudábao enteiro; equivoqueime nunha pregunta e cando ía repetila non puiden porque me estaba ouriñando, non podía máis e tiven que saír sen terminar. Creo que quitei un 7 e a lección de ir ao baño sempre antes de entrar.
Durante os primeiros anos, non estaba todo tan informatizado, e eu estudaba todos os textos; tardei tempo en aprender a resumir, buscar información, … é difícil despois de tanto tempo sen estudar e coa vida que eu levo (entre o traballo, os nenos, familia… parecía ás veces que todo se poñía en contra). O tempo ensinoume que non se necesitaban moitas horas (como algúns compañeiros, que quedaban e estudaban xuntos, e aos que no fondo envexaba) senón tempo de calidade, e vese que o conseguín, porque os resultados non me foron tan mal.
O que se direi é que me “poñía atacada” en época dos exames e sempre decidía deixalo… pero logo a miña familia animábame e aquí estou. O duro camiño pasou por aprender a manexar o computador, o Word, Internet… sempre algún escollo que sortear, pero sempre avanzando, á vez o estudo e a vida. Neste sentido todas as ferramentas que usei servíronme e axudado na miña hora diaria e agradezo moitísimo o ter unha ocupación alternativa á vida rutineira que eu teño, e agora que terminei, botarei de menos a actividade intelectual, seguro.
Na túa opinión e no plano profesional, que che vai a achegar esta titulación a curto e medio prazo?
Coa situación actual laboral tan precaria, non espero a verdade gran cousa, pero encantaríame dar un envorco á miña profesión a pesar de que teño 54 anos, e ás veces non me vexo en idade de cambiar, pero quizá o tentarei.
Como viviu a túa contorna estes anos de estudo? Tiveches que sacrificar tempo, renuncias...?
Para min foron durísimos os meses de decembro e xaneiro durante todos estes anos, pois no meu traballo dobramos horarios, traballamos festivos, temos exceso de traballo… estudar neses meses para os exames de febreiro foi o peor. O segundo semestre adoitaba ser máis fácil, pero deixaba todo de lado, excepto o traballo: como me molestaba o ter festas, ceas ou celebracións!, pasaba da casa e aínda se me apuro dos nenos, e mandaba ao meu marido con alguén sempre que podía. A miña contorna familiar apoiábame para que estudase, pero sei que o meu esposo pasábao fatal por ter que estar só, e cando saïamos, sempre o apremaba, e no fondo, todo isto faiche sentir mal e exporche que non é o teu labor, por que tes que estudar?, non haberá tarefas suficientes que realizar?... E xa non digamos cando nas vacacións, (como case sempre deixaba unha do primeiro cuadrimestre para setembro) tiña que estar a estudar na praia ou na piscina.
Un pequeno xogo: tres adxectivos positivos e tres non tan positivos do teu paso por esta Universidade.
Positivos: disciplina, para levar todo ao día; orgullo, o que sentes polos resultados; paciencia, para seguir perseverando e non desfalecer.
Negativos: desesperación, cando non che saen as cousas como desexas; impotencia, ante a actitude negativa dalgún profesor; esgotamento, polo esforzo realizado.
Anímaste a seguir estudando?
Encantaríame facelo, e levo dous meses dándolle voltas ás titulacións, incluídas as dos cursos de idiomas, pero non son compatibles cos meus horarios, e doutra banda, despois do TFG penso que debería descansar un pouco… pero estou a preparar o exame do CELGA 4 que non tiña e o CAP… ao final, o que sucede é que: “a cabeza non para”.
--------------------------------------{}-------------------------------------
Síguenos en:
